In gesprek met Jorie van den Heuvel

Blog ACT Guide Jorie - Het Huis van Zelfvertrouwen

Haar missie? De wereld weer rond maken

Van social work tot sociale wetenschappen tot communicatie adviseur. Jorie heeft de afgelopen jaren niet stilgezeten. Toch was het na een aantal jaar tijd om de knoop door te hakken en te gaan doen wat haar echt gelukkig maakt: coaching. Na vele koppen koffie én het volgen van zowel de ACT Basis- als Vervolgopleiding, vervult Jorie vandaag de dag voor velen de rol als vertrouwenspersoon vanuit haar eigen onderneming Het Huis van Zelfvertrouwen.

Sparringpartner

Jorie was maar liefst 15 jaar werkzaam als communicatie adviseur bij Rijkswaterstaat. Gedurende haar loopbaan kreeg ze vanuit haar omgeving steeds vaker de vraag om te fungeren als sparringpartner. “Er zijn in Nederland heel veel eenpitters. Zij beschikken natuurlijk niet over een team waar ze mee kunnen sparren. Ik kreeg dan ook regelmatig de vraag om mee te denken en mee te kijken op het gebied van communicatie.” Dit was voor Jorie hét begin van haar rol als coach. “Veel van deze contacten noemden mij hun coach. Een eer, maar ik was helemaal niet opgeleid tot coach. En dus vond ik het de hoogste tijd om dit in gang te zetten. In 2011 volgde ik de coachopleiding. Coachen was namelijk precies wat ik wilde. 1 op 1 met mensen werken en deze mensen verder brengen. Daar krijg ik energie van.” In 2016 besloot Jorie de stap te zetten om haar parttime baan bij Rijkswaterstaat op te zeggen, te stoppen met het communicatievak en fulltime aan de slag te gaan als coach en vertrouwenspersoon.

Een nieuwe generatie aanpak

Toen het duidelijk was dat Jorie Rijkswaterstaat ging verlaten, heeft ze de deal kunnen sluiten dat ze nog drie opleidingen mocht afronden op naam van haar voormalige werkgever. Eén van deze opleidingen was de ACT Basisopleiding. “Toen ik las over de ACT training viel bij mij het kwartje dat het hier ging om een nieuwe generatie aanpak. Negatieve gedachtes mogen er zijn. Je leert je er anders toe verhouden. Een ware openbaring.” Wat ook een ware openbaring was, waren de lessen van ACT opleider Gijs Jansen. “De lessen van Gijs waren een belevenis opzich. Een manier van lesgeven die ik nog nooit had meegemaakt, waarin schuttingwoorden niet werden geschuwd.” Een methode waar Jorie even aan moest wennen, maar wat zich zeker heeft geloond. Nu heeft ze alle boeken van Gijs thuis op de plank staan, noemt ze zichzelf een fan van de ACT methodiek en staat ze te popelen om de ACT Master te volgen.

Een luisterend oor

Wanneer Jorie spreekt over haar rol en aanpak als coach, staat één ding centraal: luisteren. Iets waar we volgens Jorie een stuk slechter in zijn dan we zelf denken. “De manier waarop we tegenwoordig contact met elkaar maken, is drastisch veranderd. Van Facetime tot Zoom tot Google Meet. We zijn eraan gewend geraakt om te communiceren via vierkante schermen.” Jorie heeft dan ook een duidelijke missie. “Tegenwoordig kunnen we niet eens meer twee uur een geconcentreerd gesprek met elkaar voeren zonder dat iemands telefoon oplicht of een horloge begint te trillen. Mijn missie is dan ook om de wereld weer rond te maken. In plaats van verbinden via vierkante schermpjes moeten we weer verbinden door live naar elkaar te luisteren. Écht luisteren.”

Je mag er zijn

Met dit als fundament doet Jorie er alles aan om zoveel mogelijk mensen de inzichten te geven die zij de afgelopen jaren heeft verkregen. “Het leven is niet alleen maar leuk. Je zult vroeg of laat problemen ervaren of dierbare mensen verliezen. Dat hoort bij het leven.” Jorie is dan ook van mening dat wanneer je deze emoties toelaat, je hier alleen maar sterker uitkomt. “Gijs gebruikte altijd de boomerang als metafoor. Je kunt je emoties wegstoppen, maar uiteindelijk komen ze keihard terug. Misschien nog wel harder.” En dus laat Jorie deze emoties gewoon toe. De rode draad van ACT. “Alles wat je denkt, voelt en ziet, mag er zijn. Jij mag er zijn. Je hoeft er niet langer tegen te vechten. Voor mij is dit echt een opluchting. En als mensen dan toch nog ergens mee struggelen, kunnen ze bij mij terecht om figuurlijk hun hand vast te houden en loop ik als het ware een stukje mee op hun levenspad.”